Ένα μικρό χρονικό…

…ποδηλατώντας στην Νέα Παραλία σήμερα το πρωί όπως κάθε μέρα, μαγεμένη από την εικόνα της  θάλασσας που είναι ξεχωριστή κάθε λεπτό, κάθε ώρα σαν την διάθεση των ανθρώπων, σαν μια κυκλοθυμική κοπέλα, χαζεύοντας τους ψαράδες που με πάθος & με ιερή τελετουργία προετοιμάζουν το σκηνικό για να σαγηνεύσουν τον μυστικό κόσμο του βυθού, που στ’ αλήθεια λειτουργούν χωρίς προσδοκίες μιας & αυτοσκοπός τους είναι η προετοιμασία & η διαδικασία του ψαρέματος, στον Θερμαικό αναφερόμαστε…απομονώνοντας όλα τα παραπάνω λοιπόν αντίκρυσα τα περίπτερα που στήθηκαν αριστερά της θάλασσας για την Έκθεση Βιβλίου, την ίδια στιγμή δυό ποδήλατα, με έντονα χρώματα & με ακόμα πιο έντονες δροσερές φιγούρες  με προσπερνούν. Άθελα μου, ακούω δυο τρεις λέξεις από την κουβέντα τους, που πρέπει να ήταν στα μισά της διαδρομής της γιατί είχε »ανάψει» για τα καλά, όπως »δεν θα γράψω, δεν έχω ψυχολογία…κουράστηκα…δεν θέλω άλλες εξετάσεις…»

…σκέφτηκα πως εξετάσεις δίνουμε κάθε μέρα στην ζωή μας, στην δουλειά μας, στις σχέσεις μας, σε γνωστούς & σε αγνώστους το θέμα είναι να συμβιβαστούμε με αυτό & να κάνουμε το καλύτερο δυνατό.

Τα περίπτερα & οι πάγκοι των βιβλίων είναι μπροστά μου & σκέφτομαι ας φανταστούνε όλα τα παιδιά πως όλη την χρονιά έγραφαν ένα βιβλίο (προετοιμασία εξετάσεων), το ολοκλήρωσαν τέλη Μαίου, άλλοι γράψανε 5ο σελίδες, άλλοι 100, κάποιοι άλλοι 200…άλλα είναι εικονογραφημένα & άλλα είναι ασπρόμαυρα & αύριο ήρθε η στιγμή ο καθένας να το εκθέσει στην Έκθεση Βιβλίου (εξετάσεις)…ας κάνει λοιπόν την καλύτερη παρουσίαση που μπορεί με όσες σελίδες & αν είναι το βιβλίο του, πλέον δεν έχει σημασία… ας το παρουσιάσει με πίστη, με αυτοπεποίθηση, με υψηλό αίσθημα αυτοαποτελεσματικότητας.

Ας βάλει τα καλά του & ας δείξει την πιο ωραία εκδοχή του εαυτού του…ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΑΙΔΙΑ